رایة الهدی

آیت‌الله رضا استادی در اولین جلسه تفسیر خود در دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) که به بحث امامت اختصاص داشت، گفت: یکی از آیات محوری در بحث امامت، آیه 124 سوره مبارکه بقره است که می‌فرماید حضرت ابراهیم(ع) بعد از ابتلاء به مسایل مختلف به مقام امامت نایل شد.
وی با بیان اینکه کلمات «اختبار، افتنان، ابتلاء و تمحیص» با همه تفاوتشان در معنای لغوی یک معنای عام دارد و آن امتحان است، اظهار کرد: افراد در اولین برداشت از آیه 124 از کلمه ابتلاء، امتحان را می‌فهمند با اینکه این دو از لحاظ لغوی با هم فرق دارند و این نشان می‌دهد که امتحان در قرآن موضوعیت ویژه‌ای دارد.
وی با بیان اینکه علامه طباطبایی(ره) بر روی این بحث تمرکز ویژه‌ای داشته و امتحان را از ابعاد مختلف بحث کرده است، اظهار کرد: امام صادق(ع) در روایتی فرموده‌اند«اختبروا اخوانکم بخصلتین ...) که در این جا هم مراد امتحان کردن است.
استادی گفت: امام صادق(ع) در این روایت فرموده‌اند که اگر می‌خواهید کسی را به عنوان دوست خود انتخاب کنید به دو چیز او را امتحان کنید یکی نماز اول وقت و دیگری کمک به رفیق در عسر و یسر.
این عضو شورای عالی حوزه علمیه تصریح کرد: در روایت دیگری از امام حسین(ع) است که ایشان در یکی از خطبه‌های خود در کربلا گفت دین لقلقه زبان مردم است و وقتی امتحان می‌شوند دینداران اندک می‌گردند که در اینجا برای امتحان از واژه«تمحیص» استفاده شده است.
استادی با بیان این‌که «علامه طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان امتحان را سنت جاری الهی دانسته است» تاکید کرد: از دید ایشان امکان ندارد کسی از مومن و کافر امتحان نشود زیرا این سنت الهی است بنابراین در دعاها بخواهیم که در امتحان موفق شویم نه اینکه امتحان نشویم زیرا این دعا قبول نمی‌شود.
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: اینکه بدانیم همیشه در زندگی در امتحان قرار داریم یعنی وقتی تدریس می‌کنیم، کار می‌کنیم، تحصیل می‌کنیم و با نامحرم برخورد داریم و یا امکان خیانت در کاری وجود دارد در حال امتحان پس دادن هستیم دیگر دست به هر کاری نمی‌زنیم زیرا دوربین الهی دائما ما را مانند دوربین‌های مداربسته امروزی رصد می‌کند و می‌بیند.
وی تصریح کرد: به تعبیر علامه طباطبایی(ره) امتحان اگر در کار نباشد، غرض الهی از خلقت به هم می‌خورد و هدف آن از بین می‌رود.