عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیدعلامه حلى در كشف اليقين و علامه نورى در كلمه طيبه حكايتى كه در بغداد اتفاق افتاده نقل مى كنند شخصى بنام عبدالله بن مبارك يك سال (در ميان مى رفت) به زيارت بيت الله حج مى كرد و طواف مى كرد و مدت پنج سال در اين امر مشغول بود.
در زمان حكومت مأمون يك وقت بيرون رفت در بعضى از سالها كه نوبت حج او بود پانصد مثقال طلا با خود براشت و متوجه بازار شد كه تدارك سفر حج بنمايد.
پس در خرابهاى كه بر سر راه او بود علويهاى را ديد كه مرغ مرده را برداشته و پرهاى او را مى كند و آن را پاك مى كند عبدالله بن مبارك به نزد او آمد و گفت: براى چه اين مرغ مرده را پر مى كنى مگر قرآن نخواندهاى كه خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد:
انما حرم عليكم الميته و الدم و لحم الخنزير. .
گفت: مگر نمى دانى خوردن ميته حرام است؟
زن علويه گفت: از حال من سوال مكن و مرا به حال خود بگذار و از پى كار خود برو.
عبد الله گفت: از سخن او چيزى بخاطر من رسيد جوياى حال شدم تا اينكه گفت: اى عبدالله بدان كه من زنى سيده و علويه هستم فرزندان يتيم دارم شوهرم از دنيا رفته اين روز چهارم است كه چيزى خوردنى به دست من و بچه هايم نيامده است و چون كار به اضطرار رسيد اين مرغ ميته بر ما حلال است و من به غير از اين مرغ مرده چيزى به دست من نيامده اكنون مى خواهم آن را پاك كنم براى بچه هايم ببرم.
عبد الله گفت: چون اين حكايت را شنيدم از اين علويه با خود گفتم واى بر تو اى عبد الله كدام عمل بهتر از رعايت اين علويه و سادات خواهد بود پس آن علويه را گفتم دامنت را باز كن پانصد مثقال طلا كه داشتم همه را در دامن علويه ريختم و آن سال مكه نرفتم و به منزل خود مراجعت كردم چون حجاج مراجعت كردند من به استقبال ايشان رفتم به هر كس از حجاج مى رسيدم مى گفتم خداوند حج ترا قبول فرمايد ديدم او نيز به من همين دعا را مى نمايد.
و مى گويد: اى عبد الله آيا خاطر دارى كه فلان محل با ما چنين و چنان گفتى و مردم بسيار به من همين را مى گفتند من تعجب كردم كه امسال به حج نرفتم.
شب در عالم رويا ديدم رسول خدا صلى الله عليه و آله را كه فرمود اى عبدالله عجب مدار بدرستى كه چون تو به فرياد علويه و فرزندانش رسيدى من از خداوند متعال درخواست كردم كه ملكى به صورت تو بفرستد براى تو حج بنمايد حالا مى خواهى حج بكن و مى خواهى حج مكن بعد از اين (۱).
عمل خوب دو ثمره دارد دنيوى و اخروى ملاحظه فرموديد تاريخ را كه ذكر كرديم كسى كه آخرت را مقدم بدارد او به دنيا هم مىرسد ولى اگر بطرف دنيا رفتيم به هيچ كدام نمى رسيم آيه قرآن هم اشاره به اين مطلب دارد.
من كان يريد حرث الاخره نزد له فى حرثه و من كان يريد حرث الدنيا نوته منها و ماله فى الاخره من نصيب (۲)
ترجمه آيه شريفه: آنها كه فقط براى دنيا كشت كنند تلاش براى بهره گيرى از اين متاع زود گذر فانى باشد تنها كمى از آنچه را مى طلبند به آنها مى دهيم اما در آخرت هيچ نصيب و بهرهاى نخواهند داشت.
پی نوشت:
۱- ابن جوزى در تذكره الخواص، شيخ ذبيح الله محلاتى ج ۲ رياحين ص ۱۴۷ هم ذكر كرده است.
۲ - سوره ۴۲ آيه ۲۰.
منبع:حج
